Imos falar a cerca dunha interesante charla que recibimos
hai pouco. Nesa charla, faláronnos sobre un tema moi presente na nosa
sociedade, a sempre temida violencia de xénero.
A charla foi impartida pola presidenta da asociación Enriqueta
Otero (As Quetas), Amanda Díaz Pérez
( psicóloga ). A foto anterior foi tirada da páxina da súa fundación.
Esta asociación ten o fin de defender os dereitos da
muller e concienciar os mozos e adolescentes sobre a importancia do respecto e
da igualdade de xénero.
A asociación está de acordo en que o mellor modo de previr
esta clase de situacións é coa educación, pois, na actualidade produciuse un
incremento do número de relacións persoais baseadas no poder, posesión e
dominio entre adolescentes.
Amanda comezou preguntando , moi amablemente, se tíñamos
consciencia do que realmente era a violencia de xénero. Despois confesounos que
non é un tema tan distante a nós, pois na nosa propia cidade pódense atopar
casos.
Para tentar explicarnos mellor este tema, decidiu
mostrarnos unha curtametraxe
titulada " A orde das cousas " a cerca deste
tema.
Nesa curtametraxe cóntase o caso dunha parella nova, Xulia e Marcos, nun
principio pódese chegar a pensar que é unha parella normal que prometeu "
coidarse por sempre ". Nun momento dado, vemos a Xulia dentro dunha
bañeira, Marcos pregúntalle de forma amable se viu por un casual o seu cinto,
ela non fala. Despois, podemos ver a Marquiños, o fillo pequeno da parella, xogando
cun avión de xoguete, o seu pai pídelle que o axude a buscar o seu cinto, o
neno acercarse a bañeira onde se atopa a súa nai e atopa o cinto na auga, mira
o corpo espido dela e atopa unhas marcas, o pequeno dáse de conta da situación
e deixa o cinto onde o atopou sen falar, o seu xoguete cae ao chan e rompe, o
pai promete arranxalo e déixao enriba dun tallo.
Na seguinte escena observamos que tanto pai como fillo medraron a causa dos
anos, pero Xulia permanece igual, espida na bañeira, e o xoguete continua roto.
O pai segue a buscar o cinto e o pequeno xa non lle axuda e decide marchar da
casa, pregúntalle a Xulia por que non se marcha con el, ela segue sen falar e
coa mirada dille que non pode marchar.
A continuación observamos que pasaron mais anos , e Xulia permanece igual.
A parella recibe a visita de dúas parellas de familiares, nas dúas pódese
observar un claro caso de violencia de xénero. Os homes mostran a súa
superioridade rompendo unha copa e ao segundo as mulleres van a recoller os anacos
rotos. Nun momento dado Marcos confesa que non atopa o seu cinto, e os homes
dinlle que ameace a Xulia para que confese onde o esconde, practicamente
obríganlle a que sexa un home. Unha das mulleres dille a Xulia que é mellor que
non se resista a dicirllo porque senón é peor.
O pequeno Marquiños chama a casa, pero Marcos non llo colle. Marcos
obrígalle a Xulia a falar a través da violencia.
Na última escena a bañeira desbordase cada vez máis e o cuarto de baño
remata por encherse atrapando a Xulia e Marcos. Ela quitase a alianza e
entrégalla a Marcos que volve a ser mozo e Xulia aparece nun mar aberto e
camiña ata a beira deixando as súas pegadas na area.
Imos explicar as metáforas da curtametraxe :
-cinto: representa o poder masculino da sociedade.
- avión de xoguete: infancia rota.
- auga: angustia que medra cada vez mais.
- parentes: sociedade machista que exerce presión.
Podemos observar que Xulia e a única personaxe que permanece igual e non
cambia cos anos, representando que non avanza na súa situación .
Na nosa conclusión a violencia de xénero non debería estar tan presente nos
nosos días, pois iso indica que a sociedade non avanzou moito comparado a
séculos anteriores onde non se tiña en conta a muller. Por iso é bo que xurdan
asociacións que apoien e axuden a muller.
